Kendine Bohem

Uzunca bir zamandır yazmayı yine ihmal etmiştim, Buna güzel bir konu ile son vermeye karar verdim. Loving Vincent filmiyle ilgili yazmak istediğim sayfalarca şey olmasına rağmen çokta abartmadan sizler için bir yazı yazmıştım, ülkemizin sinema anlayışıyla yakından uzaktan bir bağlantısı olmamasına rağmen alınan okunma sayısı ve olumlu dönüşlerden sonra sebepsiz bir mutlulukla baş başa bırakmıştınız beni. Buradan da ilginiz için teşekkürlerimi bir kez daha ileterekten yeni konumuza giriş yapıyorum. Kendimle ilgili memnun olduğum gelişmelerden birisi sinemaya haftada birkaç gün gitme alışkanlığımı yeniden kazanmış olmam, bunun getirisini kelimelere dökecek olmak ise buralarda daha çok boy göstereceğim anlamına geliyor bir noktada. Süper Kahraman filmleriyle aranız nasıldır ? Belki delicesine hayran olduğunuz bir iki karakter vardır, belki de tam tersi olabildiğine uzaksınızdır bu alandan. Yapımlara ayrılan bütçelerin, kullanılan tekniklerin zenginleşmesine ra

Sevgili dostlar, Bu ara yoğunluğumdan dolayı aklıma gelen bir sürü yazı fikrini ertelemek durumunda kaldım. Eh işim için sürekli yazıyorum orası ayrı ancak ikisini arka arkaya yazarsam üslup bakımından bir karışıklık furyasına düşeceğime inanıyorum, bu sebeple hafta sonunu kolladım yazmak için. İnanın bu sefer ki konu o kadar heyecan vericiydi ki benim için, beklemek bir o kadar zor oldu. Başlıktan anlayacağınız üzere; Loving Vincent filmini konuşacağız bu yazımda. Şuan yazarken bile nereden devam edeceğime karar veremiyorum, o kadar çok şey söylemek istiyorum ki, kısa bir tanıtımla başlamak en iyisi olacak sanırım. Filmimizin konusu Vincent Van Gogh ’un hayatı üzerine, Ancak şöyle bir detay var ki, filmde Vincent ile anıları olan insanların flashbacklerini izliyoruz. Çünkü film Vincent’ın ölümünden tam bir yıl sonrasında geçiyor, Yazdığı son mektubun yolcuğunu izliyoruz film de. Polonya - Birleşik Krallık ortak yapımı filmin süresi ise 1

Korku filmleri bana göre iki bambaşka şekilde incelenmek üzere ikiye ayrılmalıdır. Yerli ve Yabancı yapımlar olarak ayırmaktan bahsediyorum, Şimdi gelip derseniz bütün yapımlar böyle ayrılıyor diye kesinlikle katılmadığımı belirtmek isterim sizlere, Neden diye soracak olursanızda kısaca şöyle açıklayayım kendimi. Beyaz perdede karşımıza çıkan bütün yapımlar kendi içlerinde  benzerlik ve farklılıklara sahiptir, T ıpkı diğer film türleri gibi, ancak -korku filmleri- ayırdığımız bu iki kol içinde farklı olgulara sahiptir. Drama evrenseldir, temelini insan duygularından alır örneğin, tabi ki izlenildiğinde herkeste aynı hissi uyandırmaz ama anlamak bizler için daha kolaydır. Savaşlar, ayrılıklar, kayıplar evet ne olursa olsun her toplumun anlayabileceği detaylardır. Sadece çok ya da az olarak kişinin hisleri değişir. Veya daha geniş bir örnekten bahsedeyim, komedi filmleri örneğin; Ülkemizde belki de en çok ortaya çıkartılan ancak ne yazık ki temel klişeleri

İran 'ı ne kadar tanıyorsunuz ? Ben tanıdığım kadarıyla çok seviyorum, Muazzam bir kültür ve sanat geçmişine sahipler. Tarihi ve sinemayı seven bir insan olarak okudukça, izledikçe önyargıyla yaklaşmamam gerektiğini öğrendim. Zaten önyargılı bir bakış açısına da sahip değilimdir genel olarak. Sizlere tarihinden, sosyal yapısından, aldıkları Oscar'lardan bahsetmeyeceğim bu yazımda. Önce, eğer yanılgılarınız varsa onların üstünde durmalıyız zira. Evet İran'da şeriat var bildiğimiz gibi. Ama gerçekten İran bize lanse edilen kadar geri kalmış bir toplum yapısına mı sahip ? Bu konuda algının değişmesi için ilk önce şu yaklaşımı denemenizi tavsiye ederim; Bir yabancının gözünden Türkiye nasıl gözüküyor ? Bu soruya objektif olarak bakarsanız aynı tavırın içinde kendinizi İran'a bakarken görebilirsiniz. Böyle bir giriş yapmak istedim sizler için, şimdi gelelim asıl konuya. Persepolis dersem bir şey canlanır mı acaba ? Şöyle yapalım sizi İran Devriminden

Bu yaşıma kadar görmedim ki Harry Potter sevmeyen birisi çıksın. Vardır elbet hoşlanmayanı ancak o kitapları eline alıp o muhteşem anlatımı görmezden gelebilecek birisi yoktur bana kalırsa. Doksanların ilk yarısında doğanlar olarak, Harry Potter serisi bizim okul hayatımızla paralel olarak giden bir seri olmuştu hep. Hatırlarım okumayı söktüğüm zamanlar karnemi almışım, ne olduğuna dair bir fikrim olmadan girdiğim sinema salonunda ki bu film, çocukluğumun en etkileyici filmi olmuştu. Felsefe Taşından bahsediyorum,  ardından Sırlar Odası'da öyle.  Ben büyüdüm, karakterler büyüdü. Onlar nasıl başlarına buyruk bir hale geldilerse ben de öyle oldum sanırım zamanla, seri bende yarısındayken bitti böylelikle. Nedendir bilmem ilgimi kaybettim . Bu arada bakmayın böyle ahım şahım anlattığıma; defalarca arka arkaya izlediğim filmlerdi evet. Ama tekrar altını çiziyorum filmlerdi -kitaplar değil- belki kitaplara o yaşlarımda başlasam mükemmel bir şekilde işlenmiş, şuan olduğunun

Uzun zamandır düşündüğüm bir şeydi yazmak. Yazmayı seven ama kendi için yazanlardandım şu vakte kadar, artık işin yönünü değiştirmeye karar kıldım. Okurken fark edeceksiniz edebi bir kaygı olmaksızın yazacağım, su içer gibi olacak sizler için.  Ne mi yazacağım peki ? Onu pek bilmiyorum açıkcası, zamanla ordan oraya savrulacak parmaklarım klavyenin üstünde.  Ama öncelikle şunu söyleyeyim deneyim paylaşmak bence günümüzün en büyük nimetlerinden birisi, kimi zaman insan bilgi edinmek kimi zamansa kendi düşüncelerini okuduğu satırlarla teyit etmek istiyor.  Ben istiyorum en azından belki sizinde işinize gelir bu talep. Bir düşünelim bakalım ne yazarım; Sanırım başta sizlerle ortak bir kaç nokta yakalamak gerekli kitaplardan, dizilerden, müzikten konuşuruz. Gezdiğim yerlerden de örnekler serpiştiririm araya bilipte gitme şansım olmadığı yerlerden de.  Yeri gelir dünya mutfaklarından konuşuruz yeri gelir içki kültürlerinden de. Ben beş söylersem siz on şey söyl